ျပင္ဦးလြင္

ႏွင္းစေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားရာ ၿမဳိ႕ ...

အိပ္မက္မက္ျခင္း ေဆးတံကို ေသာက္လို႔ ...

ပန္းဖိနပ္ ကို စီးထားၿပီး

ေရာက္ေလရာ ခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိမယ္႔ ၿမဳိ႕ ...

ဆယ္စုႏွစ္မ်ားဆီက ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမ်ားကို

ခုထိ မေလးမလံ သယ္ပိုးထားႏိူင္တဲ႔ ၿမဳိ႕ ...

"ထာ၀ရ" နဲ႔ "တသက္တာ"

စာလုံးေပါင္း မတတ္လို႔ ...

တစ္ၿမဳိ႕လုံးစာ ခ်ယ္ရီေတြ မွား' ပ်ဳိးထားမိတဲ႔ ၿမိဳ႕ ...

အၿမဲတမ္း သစ္ရြက္ေလးေတြ ေၾကြေနတဲ႔ ၿမဳိ႕ ...

ပုစ ၦာ အထုတ္ မွားလို႔ ...

ကိုယ္႔ မ်က္ရည္ ကိုယ္ ငါးစာလုပ္ မွ်ားမိတဲ႔ ၿမဳိ႕ ...

၂၁ ရာစု အ၀င္ မွာ

၂၀ ရာစု ေႏွာင္း က ဇာတ္အိမ္မ်ဳိး နဲ႔

ကန္႔လန္႔ကာ တန္ဆာဆင္ေနဆဲ ၿမဳိ႕ ...

ေရက်စမ္းေလးေတြ ရွိတယ္ ။

ႏြယ္ပန္းေလးေတြ နဲ႔ ဒန္းကေလး ရွိတယ္ ။

လ' သာတဲ႔ ညေတြမွာ

ေရျမဳပ္ကုလားထိုင္တစ္လုံးေပၚက

နေ၀တိမ္ေတာင္ မ်က္လုံးေတြ ရွိတယ္ ။

မဟာ' တပ္ ေခၚရတဲ႔ ေစတီေတာ္ ရွိတယ္ ။

ေပ' လည္း မဟုတ္ တူ' လည္း မဟုတ္ဘဲ

အၿမဲတမ္း ပန္းပြင့္ေနတဲ႔ ဥယ်ာဥ္ တစ္ခု ရွိတယ္ ။

သစ္ေတာလမ္း က သြားပါ ။

မသာယာတဲ႔ ဘ၀ကို

သာယာတဲ႔ လမ္းကေလး ေပၚ တင္ၾကည့္တဲ႔အခါ

စိတ္ကူးေတြ ဟာ ႏုပ်ဳိရုံသက္သက္ အတြက္ေပါ႔ ...

အဲဒီေန႔ က ...

မိုးလည္း မရြာ ေနလည္း မသာ ခဲ႔ပါ ။

အဲဒီေန႔ က ...

အဲဒီေန႔ က ...

အဲဒီေန႔ က ...

ဆိုေတာ႔ ...

ေန႔တဓူ၀ ေန႔ေတြထဲမေတာ႔ ...

အဲဒီေန႔ က အေၾကာင္းေတြ ထပ္မေတြးျဖစ္ေတာ႔ ...

ၿမဳိ႕ကေလး ဆီ ျပန္မေရာက္မခ်င္း ။    ။

14th April 2005