မရယ္…
လင္းပြင့္ေနေသာ
ၾကယ္တစ္စင္းလို
တိုး၀င္လာခဲ႔ျခင္း အေပၚ
ေက်းဇူးပါ …
ေဖးငဲ႔ တြဲလွည့္ေသာ
လက္ခုံေသးေသးေလး တို႔ အေပၚ
ေက်းဇူးပါ …
ေလွ်ာက္လမ္းကို
ထင္းထင္းရွင္းရွင္း
ျမင္သာေအာင္ စြမ္းတတ္ေပးမႈတို႔ အေပၚ
ေက်းဇူးပါ …
ဒဏ္ရာ အထပ္ထပ္
ေၾကာ႔ႏြမ္းေနေသာ ၀ိဥာဥ္အား
သိမ္႔မူးေငးရီေပးေသာ
မ်က္၀န္းတို႔ အေပၚ
ေက်းဇူးပါ …
၀ဲဘက္ရင္အုံ ဆီက
ျမည္တမ္းေသာ အသံတိုင္းကို
အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ေပးခဲ႔ျခင္း အေပၚ
ေက်းဇူးပါ …
ဤ လက္အစုံ ႏွင့္ ထုဆစ္ေသာ
ကႏုတ္ပန္း အား ဆင္ျမန္းေပးပါ …
ဤ လက္အစုံ ႏွင့္ ကမ္းလင့္ေသာ
လမ္းငယ္တေလွ်ာက္ အဆုံးအထိ လွမ္းေပးပါ …
ဤ လက္အစုံ ႏွင့္ ျပဳစုေသာ
ၾကင္နာျခင္း အား
ရင္တကိုယ္တာ အျပည့္ ခံယူေပးပါ …
မ´အတြက္
ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနဖို႔ လိုမယ္ ထင္ရင္
ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္လည္း
မ´ရွိေနေပးဖို႔ ေပါ႔ … ။ ။
1st November 2009
@ Kandawgyi Lake
From 12:00 PM To 4:00 PM
@ Kandawgyi Lake
From 12:00 PM To 4:00 PM
1 comment:
ေအာက္ဆုံးအပိုဒ္ေလးက
ရင္ဘတ္ထဲတန္းထိေတာ႔တာပဲ
(မ´အတြက္
ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနဖို႔ လိုမယ္ ထင္ရင္
ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္လည္း
မ´ရွိေနေပးဖို႔ ေပါ႔)ဆုိတာေလးေလ
Post a Comment