ကမ္းေျခမွာ လိႈင္းေမာက္ကေလးေတြ
လြန္႔တက္လာတာ ေငးေမာ …
ျမဴက်ေပါက္ေသာ ေလေျပမွာ
ဆံဖ်ားေလးမ်ား လႈပ္ခတ္ခိုက္ လြင့္၀ဲ
သက္ဆိုးရွည္လွတဲ႔ သဘာ၀တရား အရ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ေျဖၾကရေအာင္ …
ခင္ဗ်ား ပင့္သက္မွာ
က်န္ရွိေသာ သက္တမ္း အတြက္ မေမာလ်လိုက္နဲ႔ …။
ထု နဲ႔ ထည္ နဲ႔ ခက္ထန္မႈ ဆိုတာလည္း
ဒ႑ာရီထဲက ကမာၻဦး သတၱ၀ါေတြ သမိုင္းလို
စာတတန္ ေပတတန္ ေလာက္သာ က်န္ေတာ႔ …
ဒီေန႔ အသံလႊင့္သံမွာ ၾကားမိတာေတာ႔ …
လူးတတ္ခတ္တတ္ရမယ္ ဆိုလား …။
ဘယ္ တံစက္ၿမိတ္ ေအာက္ ၀င္ ခို´ ခို ပါေလ …။
မိုးၾကမ္း ေလၾကမ္း လြတ္ဖို႔ …
တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္ေတြးဖူးသလို
ဒီ ႏွစ္ပိုင္း …
လူေတာ္ေတြ က်ဆုံးတာ ´ မ်ားလို႔ …
ပြဲေတာ္ မွာ လူူညံ့ သက္သက္ပဲ အသုံးေတာ္ခံမယ္
မဆုံးျဖတ္မိဖို႔ …။
ၿဂိဳလ္ျပာ ဆိုတာေလာက္ အထိ မထည့္ပါနဲ႔ …
လက္တစ္ေဖာင္ လက္တစ္ဖ်ား ဆီက
`ေက်းဇူးပါ´ ဆိုတာေလာက္ ၾကားႏိူင္ရုံ …။ ။
9th DECEMBER 2009
2 comments:
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္
ဒီ ႏွစ္ပိုင္း …
လူေတာ္ေတြ က်ဆုံးတာ ´ မ်ားလို႔ …
ပြဲေတာ္ မွာ လူူညံ့ သက္သက္ပဲ အသုံးေတာ္ခံမယ္..
အေတြး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ..
Post a Comment