မင့္ ေျခသံ နဲ႔ ႏိူးထခဲ႔ေလေသာ ...

ခိုးရာလိုက္စဥ္တုန္းက

ေက်ာပိုးအိတ္ကေလး ကို

ဇစ္ဖြင့္သံ ၾကားရတယ္။

အေမ႔ ရဲ႕ ဆြမ္းထခ်က္ေသာ

မီးခိုးေငြ႕ၾကားမွာ

ႏွာသီးဖ်ားေလး အတြက္

စိုးထိတ္ေနခဲ႔မိေသးရဲ႕ေလ ...

တစ္သက္ တစ္မဂၤလာပါကြယ္ ...။

ေစာင္လြတ္ေနတဲ႔ သား” ကို

ခ်ည္ထည္ကေလး ထူထဲေပးလိုက္ရမွာေတာင္

မင့္ သက္ေျပသက္ညႊန္းမ်ား

အက်အေပါက္ မတည့္ ျဖစ္မသြားေစလိုစိတ္နဲ႔

တိုးတိတ္ေနလိုက္ပါရဲ႕ ...

ခြင့္လႊတ္ပါ ေနာ္ ...

မင့္ အိပ္မက္ထားသေလာက္

မီးရွဴးတန္ေဆာင္ မွာ

ငါ႔ ထြက္သက္က ပ် တဲ႔ အလင္းက

မွိန္ေဖ်ာ႔ေလ်ာ႔ေတာ႔ ေနခဲ႔တာကို ေပါ႔ ...

လက္မျပ ႏႈတ္မဆက္ သြားျခင္းအေပၚလည္း

ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ႕ ...

မနက္ျဖန္ လို႔

မင္း ေတြးထားတဲ႔ အခု မနက္ မွာ

လြမ္းဆြတ္ျခင္း နဲ႔ အတူ

ဒါဟာ ...

ညလို႔ပဲ ယူဆလိုက္ပါေတာ႔တယ္ ။

30th NOVEMBER 2009