အဲဒီ႔ အခုိက္အတန္႔

တစ္ခါ တစ္ခါ 

ငါတို႔ ဟိုးအေ၀းႀကီးေတြဆီ ေတြးျဖစ္တဲ႔အခါ ....

အိမ္မက္ေတြ ကၽြန္းေမ်ာေတြ ...

ရာသီစာ ေပါက္ေရာက္မႈေတြ ...

ထပ္ဖန္တလဲလဲ စိတ္ကူးေတြ ... 

ခါေတာ္မွီ ဒဟတ္ပန္းလို အေတြးေတြ ...

တခ်ဳိ႕မွာ က်ဆုံးသြားၾကပါစို႔ရဲ႕ ...

သူတို႔ေတြ သင္းပ်ံ႕သလို ငါတို႔ ေမႊးႀကိဳင္ၾကပါစို႔ရဲ႕ ...

သူတို႔ေတြ သင့္ရာသလို ငါတို႔ ႀကိဳင္သင္းၾကပါစို႔ရဲ႕ ...

သူတို႔ေတြ ေငးေမာသလို ငါတို႔ ငိုက္တြဲၾကပါစို႔ရဲ႕ ...

အခါခါ အလီလီ ထပ္ခ်ည္းတလဲလဲ စိတ္ကူး ...........

ဘယ္တရံေရာဆီကမွ မျဖစ္တည္ႏိူင္ေလတဲ႔ အိပ္မက္ေတြ နဲ႔ ...

ကိုယ္႔ မနက္ျဖန္ ကိုယ္ ထုဆစ္ 

ဘယ္လို ရုပ္ျဒပ္မွ မျဖစ္တည္ႏိူင္ေလမွန္းလည္း

သိခဲ႔

မထူးျခားနားေလတဲ႔ ေလသံနဲ႔

ဒီဘက္က အသံကို စတင္ တီးမႈတ္ခ႔ဲ

ဒါကပဲ အသီးသီး စတင္ရာ

နီယြန္ေတြ မမႈိုင္တဲ႔ ၿမိဳ႕အေၾကာင္း ေျပာၾကစို႔

ဘာတစ္ခုမွ ျပန္လည္ခ်ယ္သီစရာ မလိုအပ္

ဘာတစ္ခုမွ ျပန္တည္ေက်ာ႔ေသြးစရာ မလိုအပ္

ဘာတစ္ခုမွ ျပန္လည္ခိုေသြးစရာ မလိုအပ္

ကိုယ္႔ ျဒပ္ထည္ နဲ႔ ကိုယ္

က်ဴးရင့္ ...

သူမ ႏႈတ္ဆက္ေၾကာင္း ေျပာၾကား 

ဂြပ္ ´ ခနဲ ဖုန္းခ်သံ ...

ေနာက္ဆုံး သာေစမာေစ ဆုေတာင္းစကားနဲ႔ ဘာနဲ႔

အခုထက္ထိ ေငးေမာ

မျဖစ္တည္ႏိူင္ေတာ႔ေလတဲ႔

ေတြးအလ်ဥ္မ်ားနဲ႔ ဖင့္ႏြဲ

၁၉၉၉ ကတည္းက 

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေသဆုံးခဲ႔ၿပီးသား ျဖစ္တယ္ ။     ။

17th November 2012